milena(28) - κορίτσι- 5,5 ετών
Καλησπερα σας
Ειμαι 28 ετων και εχω ενα κοριτσακι 5.5 ετων,ειμαι χωρισμενη πριν καν γεννηθει η μικρη μου κι εκτοτε μενω με τους γονεις μου καθωτι τα οικονομικα δεν αφηνουν αλλο περιθωριο...
Δυστυχως ο πατερας της ειναι αφαντος...τα πρωτα 2 χρονια της απουσιαζε εντελως κι απλα μετα ανα μεγαλα χρονικα διαστηματα εμφανιζεται για διαφορους λογους που κανενας δυστυχως απο αυτους δεν αφορα την αγαπη του και την ζεστασια του στο παιδι.
Δεν το αγκαλιαζει και δεν το φιλαει σχεδον ποτε! (ενω εχει να το δει και μηνες οπως ανεφερα)
Οσον αφορα την μικρη,ειναι σε μενα ξεκαθαρο πια ποσο της λειπει μια πατρικη φιγουρα στην ζωη της απο πολλα περιστατικα που βιωνω διπλα της,δυστυχως ειναι ανωφελο οποιαδηποτε συζητηση με τον πατερα της για την μεταξυ τους σχεση καθως εχει γινει απειρες φορες και με τον καλο και με τον κακο τροπο απο μενα..ο ανθρωπος εμπρακτα αποδεικνυει οτι δεν αγαπαει και νοιαζεται το ιδιο του το παιδι.
Οι συνθηκες και το περιβαλλον που ζουμε στο σπιτι των γονιων μου δεν ειναι παντα οι καλυτερες κι ειναι λογικο, αν κι εχω πολυ καλους γονεις και με-μας στηριζουν σε ολα δεν παυει να μην ειναι το σωστο περιβαλλον και για τις δυο μας.
Στο σχολειο (νηπιο) μου συνεστησαν λογοθεραπεια να την παω κι οντως απο Σεπτεμβρη ξεκινησαμε κι ειμαι κι εγω κι ολοι οι υπολοιποι ευχαριστημενοι.
Ανα διαστηματα μιλαω και με την παιδοψυχολογο που εχουν εκει και αναλυουμε τις συμπεριφορες της κορης μου σε διαφορα.
Πολυ σημαντικο για μενα ειναι οτι δεν ξερω πως να χειριστω την απουσια η την εκαστοτε παρουσια του πατερα της στην ζωη της,φοβαμαι πως της κανει κακο ακομα κι ας μην το καταλαβαινει η ιδια, ειτε κι εγω ακομα,αν κι εχω χιλιαδες λογους εναντιον του ποτε δεν τον εχω διαβαλλει στο παιδι και παντα κρατωντας ουδετερη σταση οταν αναφερομαι σε αυτον τον καλυπτω.
Ειλικρινα νιωθω πολυ χαμενη σε τοσα που αφορουν την μικρη μου και τα "κενα" που θελω να της καλυψω αλλα φανταζομαι πως το παραπανω ερωτημα που σας εθεσα ως προς την παρουσια - απουσια του πατερα στην ζωη της ειναι το πιο βασικο..
Σας ευχαριστω εκ των προτερων
ΟΜΑΔΑ ΕΙΔΙΚΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ:
Αγαπητή φίλη,
Είναι δεοντολογικός κανόνας στο χώρο της ψυχολογίας τη στιγμή που ο ασθενής ήδη λαμβάνει θεραπευτική παρέμβαση σε συστηματική βάση να μην 'μπλέκει' τους θεραπευτικούς άξονες που του έχουν δωθεί από ένα θεραπευτή απευθυνόμενος παράλληλα και σε δεύτερο. Θα είναι πολύ παρακινδυνευμένο και ανευθυνο εκ μέρους μου να δώσω μια γνώμη τη στιγμή που συνάδελφος έχει το πλήρες ιστορικό του παιδιού και το έχει αναλάβει. Σίγουρα εκείνος-η έχει σαφέστερη και ολοκληρωμένη εικόνα του περιστατικού που εγώ δεν έχω και δε γίνεται να ακολουθούμε 100% τη θεραπεία μας και παράλληλα να προσθέτουμε και εμβόλιμα στοιχεία. Επειδή είμαι οικογενειακός θεραπευτής σας υπενθυμίζω ότι οι συμπεριφορές των παιδιών είναι καθρέφτισμα των οικογενειακών δυναμικών όπερ εστί ότι η παρέμβαση χρειάζεται να γίνει πρώτα στο πλαισιο. Δε γίνεται να αλλάξει το είδωλο του καθρέφτη όσο και να τον γυαλίσουμε, η παρεμαση πρέπει να γίνει πάνω στα πράγματα που καθρεφτίζει. Η ανασφάλεια η δική σας είναι τόσο έντονη που ίσως επηρρεάζει εξίσου ή και περισσότερο με τον απόντα γονέα. Δουλέψτε εσείς με τον εαυτό σας και τη γονεική εικόνα και την ανασφάλεια που καθρεφτίζετε στο παιδί και σε δεύτερο χρόνο προβληματιστείτε για την πατρική απουσία. Από εσάς λαμβανει άλλωστε τα ερεθίσματα. Συζητήστε τους προβληματισμούς σας με τον παιδοψυχολόγο.
Πώς σας ακούγονται αυτα;
Περιμένουμε νεότερά σας.
